ఓ నా జాబిలీ ,
నీకై ఎంతగా ఎదురు చూసానో అది నీకేలా చెప్పను అందుకే ఈ ప్రకృతి సాయం తీసుకున్నా !!
నిండు పున్నమిని అడుగు... ఎన్ని నాళ్ళు నిదుర లేని రాత్రులు గడిపి నీ తలపులలో విహరిస్తూ తనని ఎంత మొరపెట్టు కున్నానో నీకు చెపుతుంది.
వీచే పిల్లగాలిని అడుగు .... నీ చేతి స్పర్శకై నేనెంతగా ఎదురుచుసానో చెపుతుంది
విరబూసిన విరజాజులను అడుగు ... నేనెంతగా కుమిలిపోయనో చెపుతాయి .
నీకు తెలుసా నా బాధ చూడలేక ఆకాశం వర్షించేది . ఐనా నా చెక్కిళ్ళను వెచ్చదనం తదిపేసేది . బహుసా... కన్నీరేమో .
ఇంతగా ఎదురుచూసిన నువ్వు దగ్గరైనా క్షణం ఆ మధురానుభూతి నా మాటలకు అందదు... ఐ లవ్ యు నా చెలీ
No comments:
Post a Comment