Tuesday, September 23, 2008

సరదా సాయంత్రం ....


ఓ అరుదైన సాయంత్రం ....
ఆ భానుడు రోజంతా వెలుగునిచ్చి చల్లగా పడమటి కొండలలోకి జారుకునే వేల
గువ్వల జంటలు రోజంతా తిరిగి అలసి గూటికి చేరే వేల ...
గొధూలిని రేపుతూ ఆలమందలు ఇల్లుచేరే వేల.....
చెలి రోజంతా కష్టపడి చెలికాని కోసం ఎదురుచూసే వేల.....
చెలి ఎదురు చూపులను అర్ధం చేసుకున్న చెలికాడు .. ఎదురు చూసిన చెలి కనులను ముద్దాడే వేల...
ఆ ముద్దు కు పులకరించి చెలి తమకంతో .... చెలికాని ని అల్లుకునే వేల...
చెలి మనసును అర్ధం చేసుకుని చెలికాడు చెలిని అల్లుకుపోయి .. తమకంతో తన అధరాలను అందుకుంటూ తనను ఆక్రమించుకునే వేల..
చెలి అందాలఫై ముద్దు ముద్రలు వెస్తూ .. అందాలను దాచే అడ్డంకులను చెరిపేస్తూ తనతో కలపడే వేల...
చెలికాని ని తనలో కలిపెసుకోవాలనే ఆరాటంతో ... ఆర్తిగా చేలికనిని పెనవేసుకునీ వేల..
ఏక అది స్వర్గపు దారే...
అలసి వేదోపోయే ఆట
ఓడి గెలిచే ఆట
మనసుల్ని కలిపీ ఆట
నువ్వే లేకుంటే స్వర్గమే లేదని చెప్పే ఆట...
ఇవన్నీ అందించిన సాయంత్రం
నిజంగా ఎంత మధురమైన సాయంత్రమూ కదా ...
కాదంటావా...???

Monday, September 8, 2008

నా జాబిలి పుట్టినరోజు


నా జాబిలి పుట్టినరోజు...
నా హృదయం ఆర్తిగా సుభాకాక్షలు చెప్పాలని ఎదురు చుసిన రోజు ...
ప్రకృతి పులకరించి తన ఆనందాన్ని కురిపించి నిన్ను నిలువెల్లా తడిపిన రోజు
మరి నీకేమి కానుకను ఇవ్వను...???
రోజంతా తిరిగి ఊరంతా గాలించా నా జాబిలికి మనసుకు కానుకనిద్దాం అని ....
కానీ ...
నేను ఓడిపోయాను ...
అందుకే ...
ఆ ఉదయభానుడ్ని అడిగా నా ప్రేమ వెచ్చదనాన్ని నీకు తెలుపమని ......
సెలయేటి గల గల ని బ్రతిమిలాడు కున్నా ... నీ అందెలకు సవ్వడిని ఇవ్వమని..
నెలరాజును అర్ధించా ... నా నేస్తాన్ని చల్లగా స్ప్రుసించమని
గులాబీ లను మొరపెట్టుకున్నా ... నా గుండె గుబులును నీతో తెలుపమని..
నేస్తమా నీవు నా ప్రాణం ...
దయచేసి నా ప్రేమ ఆద్రతను ఆస్వాదించు ......
ప్రేమలో లోపాల్ని వెతికి నా మనసు గాయపరచకు...
ప్రేమతో ...
నీ...

Thursday, September 4, 2008

నవ్వవే జాబిలీ...

నా జాబిలీ ....
నాతో ఎందుకు నీకీ కొట్లాట ?? ఎందుకీ అలక ??
నీ వే అలిగితే కలువలు కన్నీరు కార్చవా !!
ఆ నీలి సద్రం గొంతెత్తి గోషించదా...
మల్లెలు ముడుచుకు పోవా ...
సన్నజాజులు సద్దుమనగావా ...
చీకటి దుప్పటి కప్పుకొని వెత్చగా నిదరోతున్న రాత్రి ఒక్కసారిగా ఉలికిపదడా ...
రోజంతా విహరించి సేద తీరే గువ్వల జంట .... ఒక్కసారి భయపడదా
నవ్వే వెన్నెల నాకే కాదు లోకానికే అవసరం ...
అందుకే బతిమాలు కుంటున్నా ....
ఒక సారి నవ్వమని ....
నవ్వవూ...